التهاب تاندون شانه مربوط به التهاب عضله چرخاننده بازو و یا ماهیچه دو سر بازو است. التهاب تاندون شانه شانه اغلب در ورزش های خاص که نیازمند حرکت دست در بالای سر به صورت مکرر است مشاهده می شود. برای مثال از این ورزش ها می توان از بیس بال، وزنه برداری، ورزش های راکتی، و بعضی از انواع ورزش های آبی نام برد. این آسیب دیدگی می تواند از یک التهاب متوسط تا درگیر شدن کل عضله چرخاننده بازو را در بر گیرد. هنگامی که عضله چرخاننده بازو ملتهب شده و ضخیم شود (در اصطلاح تاندونیت عضله چرخاننده بازو ایجاد شود)، این عضله ممکن است زیر زائده اخری استخوان کتف گیر بیفتد (استخوان پوششی در بالاترین نقطه شانه که به عنوان بخشی از استخوان کتف یا تیغه شانه تشکیل می شود). آسیب روتاتور کاف شانه ممکن است بدنبال یک ضربه ناگهانی به ناحیه شانه بوجود آید که بدنبال آن بیمار بمدت چند ماه دچار درد شانه میشود. با اینحال اکثر پارگی ها بدنبال ضربات خفیف ولی مکرری که در مدت چند سال به شانه وارد میگردد ایجاد میشود. علت اصلی این ضربات مکرر، بد کار کردن با شانه و رعات نکردن اصول درست کار با اندام فوقانی است.
در بسیاری فعالیت های بدنی که در آنها دست به بالای سر میرود فشارهای زیادی به ناحیه شانه و روتاتور کاف وارد میشود و همین عامل میتواند در دراز مدت موجب پارگی آن شود. ورزش هایی مانند بیس بال، تنیس، وزنه برداری و پارو زدن از این دسته فعالیت ها هستند. این بیماری در سن بالای ۴۰ سال بیشتر است. در این سنین تاندون روتاتور کاف ضعیف شده و با فشارهای کمتری آسیب میبیند.
علت ها و دلایل
هر چند التهاب تاندون شانه می تواند به خاطر یک آسیب دیدگی باشد، در اکثر موارد این مشکل در نتیجه تکرار انجام یک حرکت خاص در طول زمان ایجاد می شود. در حقیقت علت پارگی تاندون شانه در اکثر افراد در نتیجه فعالیت های شغلی یا تفریحی خود که شامل انجام حرکت های تکراری است و باعث وارد شدن فشار به تاندون ها جهت انجام فعالیت می شود، به این مشکل مبتلا می شوند.
هنگام انجام حرکت های ورزشی یا فعالیت های شغلی تکراری مهم است که فرد از تکنیک های مناسب استفاده کند تا از علت التهاب تاندون شانه جلوگیری نماید. در حقیقت استفاده از تکنیک نامناسب می تواند فشار وارد شده به تاندون ها و علت درد شانه و عوارض را افزایش دهد و برای مثال با ایجاد مشکل آرنج تنیس باز در نهایت به منجر به ایجاد تاندونیت شود.
علائم و نشانه ها
موارد زیر رایج ترین علائم پارگی تاندون شانه و التهاب تاندون شانه را نشان می دهد. به هر حال، هر فرد ممکن است با نوع متفاوتی از این علائم مواجه شود. این علایم پارگی تاندون شانه شامل موارد زیر هستند:
- ناتوانی در نگه داشتن بازو در موقعیت های خاص
- ایجاد درد یا ناراحتی در شانه
علائم ایجاد پارگی تاندون شانه می تواند به سایر مشکلات یا ناراحتی ها نیز شباهت داشته باشند. به همین خاطر لازم است برای تشخیص صحیح مشکل، با پزشک ملاقات شود.
تشخیص
علاوه بر بررسی سابقه کامل بیماری و معاینه فیزیکی، روش های تشخیص کشیدگی و پارگی تاندون شانه می تواند شامل عکس برداری رادیولوژی (یک آزمایش تشخیصی که در آن از پرتو نامرئی انرژی الکترو مغناطیسی برای عکس گرفتن از بافت ها، استخوان ها، و اعضای داخل بدن استفاده می شود)، اسکن ام آر آی (MRI)، و یا تصویر برداری با استفاده از امواج مافوق صوت باشد.
راه ها و روش های درمان
هدف های اصلی درمان التهاب و درمان پارگی تاندون شانه عبارت از تسکین درد بیمار و کاهش التهاب ایجاد شده است. اغلب، مراقبت های خانگی شامل استراحت، گذاشتن یخ، و استفاده از داروهای مسکن می تواند تمام چیزی باشد که برای درمان شانه درد به آن نیاز است. به هر حال، روش های درمانی خاص برای تاندونیت شانه توسط پزشک بر اساس شرایط زیر تعیین می شود:
- سن بیمار، وضعیت کلی سلامت، و سابقه بیماری
- سطح آسیب وارد شده
- قدرت تحمل بیمار برای استفاده از داروها، روش ها، یا توصیه های درمانی خاص
درمان ها
استراحت و اجتناب از فعالیت هایی که باعث ایجاد درد در کاهش علایم التهاب تاندون شانه موثر می باشد.
سرما یا گرما درمانی که در آن از بسته های سرد یا گرم بر روی شانه و محل آسیب دیدگی سه تا چهار بار در روز استفاده می شود.
دارو درمانی: پزشک ممکن است برای شما داروهای ضد التهاب و مسکن به منظور کاهش درد شانه و التهاب ایجاد شده تجویز کند تا این داروها به فرآیند عادی ترمیم بدن کمک کنند. علاوه بر این ممکن است از تزریق کورتیزون به همراه نووکائین در شانه بیمار استفاده شود. مصرف آسپیرین، ناپروکسین سدیم (آلیو) یا ایبو پروفن (آدویل، مورتینن IB، و موارد مانند آن) می تواند باعث کاهش ناراحتی ایجاد شده به خاطر ایجاد التهاب تاندون شانه شود.
فیزیوتراپی: پزشک ممکن است شما را به یک متخصص فیزیوتراپی جهت درمان معرفی کند. روش های درمانی فیزیوتراپی برای درمان التهاب تاندون شانه در ابتدا از حرکت های کششی و سایر فعالیت های حرکتی به منظور کمک به بازیابی دامنه حرکت و درمان درد شانه استفاده می کند. هنگامی که درد بیمار کنترل شد، متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما تمرین های حرکتی آموزش دهد که به بازیابی قدرت عضلات بازو و شانه کمک موثر نماید. تمرین های فیزیوتراپی در این حالت می تواند شامل موارد زیر باشند:
چرخش داخلی: حرکت چرخش داخلی با وزنه با دراز کشیدن به پهلو و گرفتن یک وزنه با دست پایین و خم کردن آرنج در زاویه ۹۰ درجه انجام می شود. در این حالت بیمار باید به آرامی بازوی خود را به سمت سینه حرکت دهد. در صورتی که بخواهیم این حرکت را با یک نوار کششی انجام دهیم، لازم است این نوار به یک در یا دیوار در مقابل بیمار متصل شده و بیمار در حالت ایستاده بازوی خود را در زاویه ۹۰ درجه قرار داده و انتهای دیگر نوار کششی را به دست بگیرد. در ادامه می بایست دست به سمت داخل خم شده و در این حالت آرنج در کنار بدن شما قرار داشته باشد
چرخش خارجی: حرکت چرخش خارجی با وزنه با دراز کشیدن به پهلو و خم کردن بازو در زاویه ۹۰ درجه و نگه داشتن یک وزنه شروع می شود. در ادامه باید بازو را به سمت پهلو یا بالا حرکت داد. در صورتی که بخواهیم از نوار کششی برای این حرکت استفاده کنیم لازم است سر نوار به یک در یا یک دیوار بسته شده و سر دیگر نوار با دست مقابل گرفته شود. در این حالت لازم است بازو در زاویه ۹۰ درجه در محل آرنج قرار گرفته و به آرامی چرخش به سمت خارج انجام شود. هنگام انجام این حرکت لازم است نوار کششی به سمت بدن کشیده شود.
حرکت عضله فوق خاری: این حرکت در حالت ایستاده و به صورتی انجام می شود که در هر یک از دست ها یک وزنه قرار داشته و سر انگشت شست به پایین باشد. در این حالت لازم است بازو صاف شده و به آرامی دست ها از پهلو در زاویه ۴۵ درجه و درست زیر سطح شانه قرار گیرد. در ادامه فرد باید دست خود را به آرامی پایین بیاورد. علاوه بر این برای انجام این حرکت از نوار کششی که یک سمت آن به یک پا در همان طرف یا در طرف مقابل بسته شده و سمت دیگر آن در دست فرد قرار می گیرد نیز می توان استفاده کرد. به این ترتیب در حالی که آرنج در حالت صاف قرار دارد، به آرامی دست خود را تا زاویه ۴۵ درجه بالا ببرید و به سطح زیر شانه برسانید. هنگام انجام این حرکت لازم است انگشت شست به سمت پایین باشد. در ادامه به آرامی دست خود را پایین بیاورید.
توجه داشته باشید که هر یک از این حرکت ها باید بدون درد بوده و برای ۳ مرتبه ۲۰ بار تکرار شود. در صورتی که بیمار توانایی تکرار این حرکت ها برای ۲۰ بار را نداشته باشد، لازم است فشار نوار کششی یا وزن وزنه کاهش پیدا کند.
تزریق کورتیکو استروئیدها: گاهی اوقات پزشک از تزریق داروی کورتیکو استروئید در اطراف یک تاندون به منظور کاهش علائم ناراحتی ناشی از تاندونیت استفاده می کند. تزریق کورتیزون می تواند باعث کاهش التهاب شده و درد بیمار را تقلیل دهد.
توجه داشته باشید که تزریق کورتیکو استروئید برای موارد تاندونیت مزمن (موارد ابتلای طولانی تر از ۳ ماه) مناسب نیست، زیرا در این حالت تزریق می تواند باعث ضعیف شدن تاندون و افزایش ریسک پارگی تاندون کتف شود.
تزریق پلاسمای غنی شما با پلاکت (PRP): تزریق پلاسمای غنی شده با پلاکت با نمونه گیری از خون فرد و چرخش خون در دستگاه سانتریفیوژ به منظور جدا سازی پلاکت ها و فاکتورهای درمان آغاز می شود. محلول بدست آمده در نهایت در ناحیه آسیب دیده تزریق می شود. با وجودی که این روش درمانی هنوز در حال بررسی است، تزریق پلاسمای غنی شما با پلاکت در ناحیه دارای آسیب دیدگی مزمن توانسته نتایج سودمند در بسیاری از موارد به همراه داشته باشد.
عمل جراحی التهاب تاندون شانه (برای موارد آسیب دیدگی جدی): در صورتی که روش های غیر جراحی موفقیت آمیز نباشند، پزشک ممکن است به شما استفاده از روش جراحی را پیشنهاد نماید. اکثر افراد پس از عمل جراحی التهاب تاندون شانه عضله چرخاننده بازو با بهبود کامل در مشکل خود مواجه می شوند. در این حالت می توان از روش دارای سطح تهاجم پایین آرتروسکوپی برای عمل جراحی استفاده کرد. به این ترتیب دو یا سه شکاف کوچک در ناحیه شانه ایجاد شده و ابزارهای مورد نیاز از طریق این شکاف ها به محل شانه وارد می شود. یکی از این ابزارها یک دوربین بسیار کوچک است که جراح از طریق آن می تواند وضعیت بافت آسیب دیده را از نزدیک بر روی یک صفحه نمایش مشاهده کند.
در اکثر مواقع نیازی به استفاده از عمل جراحی باز برای درمان تاندونیت عضله چرخاننده بازو نیست. به هر حال، این روش ممکن است در شرایطی که سایر مشکلات همچون پارگی زیاد تاندون در شانه ایجاد شده باشد، مورد استفاده قرار گیرد. توجه داشته باشید که هر یک از انواع عمل جراحی نیازمند دوره ریکاوری شامل استراحت و فیزیوتراپی است که برای بازیابی قدرت و دامنه حرکت عضلات مورد استفاده قرار می گیرد.
