عمل جراحی ایمپلنت

ایمپلنت دندانی قطعه ای از فلز تیتانیوم است که به شکل پیچ استوانه مخروطی شبیه ریشه دندان فرم داده می شود.استخوان پس از دوره کوتاهی به ایمپلنت متصل می شود(اوسئواینتگریشن)و قابلیت اتصال دندان را پیدا می کند

– اگر ایمپلنت انجام نشود وجای دندان خالی بماند چه میشود؟

وقتی شما دندانتان را از دست می دهید ، آهسته آهسته استخوان در آن ناحیه تحلیل می رود و کم کم دندانهای مجاور تغییر مکان می دهند و تماسشان غیر عادی شده و موجب ورود مواد غذایی بین بقیه دندان ها و پوسیدگی و یا ناراحتی لثه آنها می گردد ، سپس دندانهای مقابل رویش بی رویه می کنند و سیستم دندانی شما را دچار اختلال مینمایند . استخوان فک کم کم تیز می شود و نسج نرم روی آن ( لثه ) نازک و آسیب پذیر می شود . زبان رشد بی رویه می کند و در جای خالی قرار می گیرد . در صورت از دست دادن دندانهای بیشتری عملکرد سیستم جونده به نسبت یک سوم تا یک چهارم برابر کاهش می یابد و شخص به سمت غذاهای غیر فیبری و نرم گرایش پیدا می کند . وقتی استخوان تحلیل می رود در این زمان حتی درمان توسط متخصص ایمپلنت و ایمپلنت های دندانی گاهی غیر ممکن و یا خیلی سخت و زمان بر می شود . این روند حتی در زیبایی طرح لبخند تاثیر دارد.

-آیا هرکس می تواند همان شکل ظاهری را که از ایمپلنت انتظار دارد بدست آورد ؟

هر شخصی دارای شرایطی مخصوص به خود در زمینه  استخوان مخاطی و ظاهری می باشد ،که بر اساس ساختمان و زاویه دندانها و استخوان فک پس از خارج شدن دندان ها و خصوصا بر اساس وضعیت و محل فک مقابل و و سایز و رنگ دندان های مجاور ناحیه بی دندانی رنگ و سایز روکش نهایی تعیین و ساخته میشود که شباهت بسیاری با دندان طبیعی فرد و شکلی بسیار عادی و طبیعی خواهد داشت .

موارد منع مصرف

-چه کسانی نمی توانند دندان بکارند؟

در حال حاضر تنها گروه‌هایی که برای کاشت دندان مناسب نیستند، شامل بیمارانی است که به نوعی دچار ضعف سیستم ایمنی هستند، به عنوان مثال بیمارانی که رادیوتراپی داشته‌اند، به مدت دو سال نمی‌توانند ایمپلنت کنند. همچنین افرادی که به مواد مخدر اعتیاد دارند، نمی‌توانند کاشت دندان داشته باشند.

پس برای رسیدن به نتیجه مطلوب در تقبل هزینه کاشت دندان داشتن لثه‌ای سالم با خون‌رسانی مناسب و سیستم ایمنی مناسب ضروری است.

 در سال‌های نه‌چندان دور، کاشت دندان برای بسیاری از بیمارانی که مبتلا به بیماری‌های شایع زمینه‌ای چون بیماری‌های قلبی ـ عروقی، دیابت، نارسایی کلیوی، پوکی استخوان، بیماری‌های تیروییدی و آرتریت روماتوئید بودند، امکان‌پذیر نبود و این بیماران مجبور به استفاده از پروتزهای متحرک با مشکلات خاص خود بودند.

 اما امروزه با پیشرفت ایمپلنت‌ها، قدرت اتصال آنها به استخوان افزایش یافته و این امکان فراهم شده که بیمارانی با مشکلات زمینه‌ای بتوانند درمان ایمپلنت را انجام دهند

در صورتی که بیمار دارای هرگونه بیماری کنترل‌نشده‌ای باشد مثل دیابت، امکان جراحی ایمپلنت وجود نخواهد داشت، اما با کنترل بیماری زمینه‌ای، این امکان فراهم خواهد شد.

بیمارانی که دچار بیماری‌های سیستمیک چون بیماری‌های قلبی ـ عروقی هستند، در صورتی که مشکلات قلبی‌شان، از نارسایی عروق کرونر گرفته تا فشار خون و… کنترل شده باشد و تحت مشاوره پزشکی قرار گرفته باشند، می‌توانند جراحی ایمپلنت کنند.

طی درمان در بیماران دیابتی علاوه بر مشکلات زمینه‌ای، احتمال مشکلات موضعی نیز در ناحیه جراحی وجود خواهد داشت. در این بیماران کنترل سطح قند خون، حداقل سه ماه قبل از جراحی لازم است. این بیماران حتی پس از جای‌گذاری ایمپلنت نیز در خطر ایجاد مشکلات پس از درمان خواهند بود. همچنین رعایت بهداشت دهان و کنترل سطح قند خون از نکات بسیار مهم در این دسته از بیماران است.در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید که سال‌های زیادی از داروهای کورتیکواسترویید استفاده می‌کنند، عواملی مانند افزایش قند خون و کاهش تراکم استخوان موجب افزایش مشکلات پس از کاشت دندان خواهد شد.

مراحل کاشت ایمپلنت

بعضی افراد به دنبال استفاده از ایمپلنت برای جایگزینی با دندان های از بین رفته در طول مدت زندگی خود هستند. سایرین ممکن است نیاز به کاشت دندان برای جایگزینی با دندان هایی دارند که به علت پوسیدگی جدی، بیماری پریودنتال (لثه)، عفونت یا وارد شدن آسیب های احتمالی اخیراً کشیده شده اند. در برخی موارد، دندان ها ممکن است کشیده شوند و بطور همزمان با ایمپلنت جایگزین گردند. به هر حال، اگر شما عفونت جدی در ریشه دندان یا لثه های خود دارید، دندان پزشک احتمالاً چند ماه پس از کشیدن دندان ها صبر می کند تا به این ترتیب ناحیه مورد نظر درمان شود.

چگونگی کاشت ایمپلنت دندان بستگی به شرایط شما دارد، به عبارت دیگر اگر شما استخوان کافی برای حمایت از آن را ندارید، ممکن است بتوانید از روش های ترمیم استخوان برای رفع مشکل خود استفاده کنید. این روش درمانی یک روش رایج است که در اصطلاح پیوند استخوان یا حجیم سازی نام دارد. اگر پیوند استخوان انجام شود، شما بین چهار تا هشت ماه برای درمان قبل از کاشت دندان در استخوان فک خود زمان نیاز دارید. در طول این مدت شما می توانید از دندان مصنوعی یا پل (بریج) استفاده کنید و به همین خاطر دندان های از بین رفته شما جایگزین مناسب تا زمان کامل شده دوره بهبود خواهند داشت. در استفاده از پروتزهای کامل متحرک که مشکلاتی از قبیل لقی، احساس نکردن طعم غذا و سختی تکلم و … را دارد، به دو روش می توان از کاشت دندان یا ایمپلنت جهت برطرف نمودن این مشکلات بهره برد:

اولین روش استفاده از چهار ایمپلنت با قطر ۲ میلیمتر است در کسانیکه استخوان ها به شدت تحلیل رفته دارند از این ایمپلنت ها پس از قرارگیری در فک ۴ سرتوپی شکل بیرون از لثه می ماند که به وسیله ۴ کاسه قرارگرفته داخل دست دندان به آن متصل می شود و گیر بسیار زیادی به دست دندان می دهد کل این پروسه در یک جلسه ۲ ساعته انجام می پذیرد.

روش دوم استفاده از تعداد ۸ ایمپلنت در فک بالا و ۶ عدد در فک پائین و ساخته پروتز ثابت بر روی این ۱۴ ایمپلنت می باشد که به فرد دندان های ثابتی را می دهد.

اکثر کاشت دندان با روش فرآیند دو مرحله ای کاشته می شوند، هر چند بعضی از انواع جدید آن را می توان در یک مرحله در فک کاشت.

مرحله اول

ممکن است برای شما آنتی بیوتیک و مسکن درد قبل از شروع درمان تجویز شود. دندان پزشک شما از مواد بی حسی موضعی استفاده می کند و در صورت نیاز ممکن است داروی آرام بخش نیز بنا به درخواست شما بکار رود. امکان بی حس کردن دهان با استفاده از داروهای خوراکی یا از طریق تزریق داخل رگ بیمار وجود دارد. در این حالت یک سوزن به یک تیوپ کوچک متصل می شود و محتویات آن در رگ بازوی شما تزریق می گردد. روش کاشت ایمپلنت در این مرحله به شرح زیر می باشد.

برای کاشت ، جراح ابتدا یک شکاف (برش) در لثه های شما ایجاد می کند تا به این ترتیب به استخوان فک دسترسی پیدا کند. دندان پزشک در ادامه یک سوراخ در استخوان ایجاد کرده و آن را داخل آن قرار می دهد. در ادامه جراح احتمالاً از عکس برداری رادیولوژی استفاده می کند تا به این ترتیب مطمئن شود ایمپلنت به نحو مناسب در محل قرار گرفته است. در نهایت جراح بافت لثه موجود در روی آن را بخیه می زند. زمان لازم برای استفاده از این روش درمانی به عوامل زیر بستگی دارد:

در اکثر موارد، کاشت ایمپلنت دندان نیازمند کمتر از یک ساعت زمان است. شما در طول این مدت مقداری درد احساس خواهید کرد. سطح درد احساس شده در این حالت بستگی به شخص مورد نظر دارد، اما معمولاً این درد از نظر بیماران نسبتاً ملایم و قابل تحمل بوده است. اگر ایمپلنت دندان جلو کاشته شود، دندان پزشک از دندان مصنوعی یا پل موقت استفاده می کند تا به این ترتیب دهان شما خالی از دندان های از بین رفته نباشد. جراح درباره انتخاب های شما قبل از انجام عمل جراحی صحبت خواهد کرد.

پس از عمل جراحی ، جراح برای شما آنتی بیوتیک و مسکن تجویز می کند. علاوه بر این دستورات لازم به شما جهت مراقبت داده می شود. این دستورات می تواند شامل موارد زیر باشند:

آب دهان خود را تف نکنید یا از نی برای نوشیدن استفاده نکنید. همچنین لازم است که در طول درمان از سیگار کشیدن خودداری کنید. انجام این کار می تواند لخته خونی را از محل خود خارج کرده و دوره بهبود شما را طولانی کنید.

فقط غذاهای نرم مصرف کنید تا به این ترتیب از ایجاد آسیب به لثه ها جلوگیری نمایید.

سعی نکنید ناحیه جراحی را برای چند روز تمیز کنید، اما سایر نقاط دهان خود را بطور معمول تمیز کنید. دندان پزشک ممکن است برای شما یک دهان شویه آنتی باکتریال برای کمک به تمیز کردن دهان تجویز کند.

در طول مدت ۷ تا ۱۰ روز پس از عمل جراحی بیمار باید برای کشیدن بخیه ها به مطب پزشک مراجعه کند. پس از کاشت ایمپلنت در استخوان فک، شما ممکن است به چند ماه زمان برای جوش خوردن آن به استخوان زمان نیاز داشته باشید. این مدت معمولاً ۳ یا ۴ ماه در صورت کاشت دندان در فک پایین و ۵ یا ۶ ماه در صورت کاشت دندان در فک بالا است. در طول این دوره، سر  آن معمولاً در زیر لثه پنهان باقی می ماند.

مرحله دوم

پس از اینکه ایمپلنت ها به استخوان اطراف خود جوش خورده و متصل شد، شما برای انجام مرحله دوم آماده خواهید بود. پس از استفاده از داروی بی حسی موضعی، جراح یک شکاف کوچک در لثه ایجاد کرده و به ایمپلنت دسترسی پیدا می کند. در این زمان جراح پیچ محافظ را از روی ایمپلنت برداشته و آن را با یک سر فلزی جایگزین می کند. این سر فلزی شبیه یک سیلندر فلزی کوچک است که در بالای لثه های شما و در محل دندان قرار می گیرد. به این ترتیب فضای مورد نظر برای درمان صحیح لثه در اطراف ایمپلنت محافظت می شود. در موارد بسیار نادر، ایمپلنت دندان با استخوان به صورت موفقیت آمیز جوش نمی خورد. اگر این حالت مشاهده شود، دندان پزشک یکی از اقدامات زیر را برای شما انجام خواهد داد:

خارج کردن آن و جایگزینی فوری آن با یک ایمپلنت که کمی عریض تر است.

خارج کردن آن و استفاده از پیوند استخوان در فضای خالی ایجاد شده و اجازه دادن به ناحیه مورد نظر برای ترمیم در چند ماه بعد از دومین تلاش برای کاشت دندان.

بعضی دندان پزشکان هم اکنون از روش های یک مرحله ای استفاده می کنند که در استخوان فک قرار گرفته و سر آنها در دهان قابل مشاهده است. به همین خاطر نیازی به انجام عمل جراحی ثانویه و مجدد برای استفاده از آنها وجود ندارد. معمولاً لازم است که شما با دندان پزشک یا متخصص کاشت دندان دو یا سه هفته پس از عمل جراحی دوم برای شروع فرآیند جایگذاری روکش، پل یا دندان بر روی آن ملاقات کنید.

از سری مطالب پزشکی عمومی و غیر تخصصی سایت (اطلاعات  عمومی و غیر تخصصی پزشکی برای افزایش دانش سلامت  و اطلاعات عمومی پزشکی بازدیدکنندگان)