فیزیوتراپی یکی از متداول‌ترین روش‌های درمان درد مزمن گردن است. اکثر برنامه‌های فیزیوتراپی برای گردن درد شامل استفاده از روش‌های درمانی برای کاهش درد و / یا سفتی گردن به اندازه‌ای است که بتوان برنامه ورزشی تقویت و کشش گردن را شروع کرد. روش‌ها و تمرینات خاص مورد استفاده در فیزیوتراپی و نیز مدت زمان برنامه‌های درمانی برای افراد مختلف متفاوت است.
چه زمانی فیزیوتراپی گردن به ما توصیه می‌شود؟
فیزیوتراپی برای گردن ممکن است در موارد مختلفی از جمله موارد زیر توصیه شود:
- درد مزمن نا مشخص. هنگامی که درد گردن طولانی شده یا مرتبا عود می‌کند ، ممکن است تشخیص منبع دقیق یا مکانیسم درد دشوار باشد. اما حتی بدون تشخیص دقیق هم، افزایش قدرت عضلات گردن به آنها کمک می‌کند تا بهتر از مهره‌های گردنی حمایت کرده و در برابر درد مقاوم‌تر شوند.
- بهبود یافتن از آسیب دیدگی. برخی از صدمات مانند جابه جایی مهره‌های گردن ممکن است باعث صدمه دیدن بافت نرم و مفاصل گردن شده و در نتیجه باعث درد و یا گرفتگی و خشکی می‌شوند که ممکن است تا هفته‌ها یا حتی بیشتر طول بکشد. یک برنامه فیزیوتراپی می‌تواند درد را کاهش داده و کمک کند تا گردن به عملکرد طبیعی خود برگردد.
- بهبودی بعد از عمل جراحی. بعد از برخی از جراحی‌هایی که روی گردن انجام می‌شود ممکن است تا هفته‌ها و ماه‌ها بعد درد و خشکی زیادی در گردن وجود داشته باشد. به عنوان مثال ، عمل دیسککتومی قدامی مهره‌های گردن همراه با فیوژن ( (ACDF)، تعداد ۲ یا تعداد بیشتری مهره در گردن را درگیر می‌کند که می‌تواند نحوه حرکت برخی از ماهیچه‌های گردن و ماهیچه‌های فوقانی پشت را تغییر دهد. در چنین مواردی ، فیزیوتراپی ممکن است به کاهش خشکی و افزایش عملکرد گردن و کاهش یا جلوگیری از اسپاسم‌های دردناک، هنگامی که عضلات در حال بازسازی هستند کمک کند.
چه موقع باید از فیزیوتراپی برای درد گردن خودداری کرد
فیزیوتراپی در بعضی موارد ، ممکن است به کاهش درد گردن کمک نکرده یا حتی مشکل را بدتر کند. در صورت وجود هر یک از موارد زیر ، معمولاً فیزیوتراپی توصیه نمی‌شود:
- بی ثباتی زیاد در ستون فقرات. بعضی اوقات مهره‌های گردن برای تمرینات ورزشی به اندازه کافی پایدار نیست ، مثل اینکه استخوان مهره شکسته باشد ، یا دیژنراسیون ستون فقرات باعث فشرده‌سازی نخاع یا ریشه عصب شده باشد. در چنین مواردی ، ستون فقرات باید تثبیت شود تا از وارد آمدن صدمات بیشتر قبل از شروع مجدد فیزیوتراپی جلوگیری شود.
- وجود بیماری یا مشکل زمینه‌ای جدی. اگر گردن درد ناشی از عفونت یا تومور باشد ، ابتدا باید علت اصلی درمان شود. به عنوان مثال ، اگر تومور سرطانی باعث گردن درد شده باشد ، انجام حرکات ورزشی باعث کاهش اندازه تومور که نمی‌شود هیچ، در عوض ممکن است باعث بزرگتر شدن آن شده و مشکل بدتر شود.
اثربخشی فیزیوتراپی
مطالعات بسیاری به بررسی این که آیا فیزیوتراپی در کاهش دردهای مرتبط با ستون فقرات به عنوان مثال کمر درد یا گردن درد موثر است یا خیر پرداخته‌اند. شواهد متوسط تا قوی‌ای برای این مساله که فیزیوتراپی می‌تواند در کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی گردن مفید باشد وجود دارد. برخی از پژوهش‌ها حتی فواید درمانی بیشتری برای فیزیوتراپی گردن ، هنگامی که در ترکیب با سایر روش‌های درمانی مانند فعالیت‌های هوازی انجام شود نیز پیدا کرده‌اند.
یکی از چالش‌های جمع آوری اطلاعات خوب در مورد اثربخشی یا عدم اثر بخشی فیزیوتراپی این است که اندازه‌گیری این که یک فرد چقدر خوب به برنامه درمانی خود عمل می‌کند مشکل است. به عنوان مثال ، ممکن است فردی تمرینات را ضعیف یا به نحوی غیر از آنچه که برایش تجویز شده انجام دهد، که این می‌تواند احتمال اثربخشی درمان را کاهش دهد.
روش‌های درمانی فیزیوتراپی
۲ نوع معمول فیزیوتراپی وجود دارد:
- فیزیوتراپی منفعل ، که در آن درمان بدون تلاش خود بیمار برای او اجرا می‌شود. روش‌های درمانی منفعل زیادی وجود دارند ، مانند استفاده از یخ ، گرما درمانی ، ماساژ درمانی ، اولتراسوند تراپی ، الکتروتراپی و موارد دیگر. هدف از فیزیوتراپی منفعل کمک به کاهش درد و تورم است.
- فیزیوتراپی فعال ، که در آن خود بیمار بدن خود را با انجام تمرینات و کشش‌هایی حرکت می‌دهد. با بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری گردن ، درد این عضلات کمتر شده و توانایی حفظ موقعیت مناسب در آنها بیشتر می‌شود که این فشار وارده بر مهره‌های گردنی را کاهش می‌دهد.
در مراحل اولیه فیزیوتراپی برای گردن درد، ممکن است درمان‌های منفعل‌تری انجام شود ، اما به مرور زمان ، روش‌های درمانی فعال‌تری اتخاذ می‌شوند.
انواع فیزیوتراپی منفعل
برخی از انواع روش‌های درمانی در فیزیوتراپی منفعل ، که اصطلاحا به آنها مودالیته نیز گفته می‌شود عبارتند از:
یخ یا گرما درمانی
برای کاهش درد و تورم ممکن است از یخ یا سرما درمانی استفاده شود و برای افزایش جریان خون و شل شدن عضلاتی که دچار گرفتگی هستند ، می‌توان از گرما درمانی یا پک‌های حرارتی استفاده کرد. در برخی موارد ، بسته به شدت و نوع آسیب یا ترجیحات بیمار ، ممکن است به شکل متناوب گرما و سرما درمانی انجام شود.
ماساژ درمانی
ماساژ به شل و ریلکس عضلات کمک می‌کند ، که می‌تواند در کاهش درد و گرفتگی عضلات موثر باشد. برای درمان درد گردن ، معمولاً قسمت پشت گردن و مناطق اطراف آن از جمله قسمت پشت سر ، شانه‌ها و پشت را ماساژ می‌دهند.
الکتروتراپی
در این روش درمانی از دستگاهی برای ارسال جریان الکتریکی خفیفی از طریق سیم به ناحیه آسیب دیده یا دردناک استفاده می‌شود. برای اهداف مختلف، روش‌های مختلف الکتروتراپی وجود دارد ، از جمله تغییر سیگنال‌های درد ، تحریک انقباضات عضلانی ، تحریک روند ترمیم بافت و انتقال داروهای مسکن از طریق پوست (یونتوفورزیس). متداول‌ترین روش الکتروتراپی برای درد گردن تحریک عصب الکتریکی از راه پوست (TENS) است که در آن برای تغییر احساس درد به احساسی قابل تحمل‌تر، پالس‌های الکتریکی به اعصاب حسی زیر پوست ارسال می‌شود.
اولتراسوندتراپی
برای این کار به طور معمول ابتدا یک ژل سرد روی ناحیه دردناک یا متورم استعمال می‌شود ، سپس دستگاه را به آرامی روی پوست می‌کشند تا امواج صوتی با انرژی بالا را به زیر سطح پوست و داخل بافت‌ها ارسال کنند. برخی افراد در هنگام اولتراسوندتراپی گرمای ملایمی احساس می‌کنند که عضلاتشان را شل کرده و درد را کاهش می‌دهد.
انواع فیزیوتراپی فعال
برخی از انواع متداول فیزیوتراپی فعال برای درد گردن شامل موارد زیر است:
حرکات کششی و تمرینات ورزشی گردن
حرکات ورزشی و کششی متعددی برای تمرین دادن ماهیچه‌هایی که مستقیماً به مهره‌های گردنی متصلند وجود دارد. متداول‌ترین نمونه آنها ، حرکت “عقب کشیدن چانه” است که در آن فرد به روبروی خود (نه بالاتر و نه پایین‌تر) نگاه می‌کند و سپس به آرامی چانه خود را به سمت عقب می‌کشد.
تقویت عضلات مرکزی ( هسته) و پشت
اگر برای بهبود استحکام و عملکرد گردن انجام فیزیوتراپی توصیه شود ، به احتمال زیاد عضلات کمر و عضلات مرکزی اطراف تنه نیز تقویت خواهند شد. علاوه بر این ، این گروه عضلات برای نگه داشتن و پشتیبانی از ستون فقرات و بهبود فرم و وضعیت بدن همگی با همکاری هم عمل می‌کنند.
فعالیت‌های هوازی
این نوع ورزشها جریان خون را تقویت کرده و سطح تنفس را بالا می‌برند زیرا طی این تمرینات فعالیت قلب و ریه‌ها بیشتر می‌شود. برخی از نمونه‌های رایج فعالیت‌های هوازی کم فشار، که ستون فقرات را خسته نمی‌کنند ، شامل دوچرخه‌سواری روی دوچرخه‌های ثابت یا دوچرخه‌های خوابیده، شنا کردن با استفاده از ماسک و لوله تنفسی برای حذف حرکت چرخش گردن ( برای نفس‌گیری) ، و پیاده‌روی سریع است.
ورزش در آب
بعضی از تمرینات را می‌توان در استخر انجام داد. شناور شدن در آب می‌تواند فشار وارده بر ستون فقرات را کاهش دهد در عین این که عضلات همچنان می‌توانند کار کنند. در صورتی که درد گردن شدید بوده یا با درد شانه و یا کمر همراه باشد، ممکن است توصیه کنند بیمار در آب ورزش کند.
روش‌های مختلف فیزیوتراپی فعال، همچون دیگر روش‌ها، بسته به اهداف درمانی خاص هر بیمار، ممکن است به صورت ترکیبی یا به تنهایی در مراحل مختلف برنامه درمانی به کار روند.
