راههای تشخیص دیسک کمر با مشاهده علائم، تشخیص فیزیکی و عکس برداری

دیسک کمر در بزرگ‌سالان  و افراد میان سال یک مشکل شایع و متداول است. این بیماری به ندرت در کودکان مشاهده می‌شود. تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات که معمولاً با افزایش سن اتفاق می‌افتند، در واقع احتمال ایجاد دیسک کمر را افرایش نمی‌دهند. این امر به این دلیل است که هسته وسط دیسک خشک می‌شود و باعث می‌شود کمتر از دیسک خارج شود. دیسک ها به دلیل فشار بیش از حد ، می‌توانند ناگهان دچار پارگی شوند. به عنوان مثال ، سقوط از نردبان و فرود در حالت نشسته می‌تواند باعث ایجاد نیروی زیادی در ستون فقرات شود. اگر نیرو به اندازه کافی قوی باشد ، مهره می‌تواند بشکند و یا دیسک موجود در بین مهره‌ها می‌تواند پاره شود. خم شدن باعث می‌شود نیروها روی دیسکهای بین مهره ای قرار گیرد. اگر خم شوید و سعی کنید چیزی را که خیلی سنگین است بلند کنید ، این نیرو می‌تواند باعث پارگی دیسک شود.

دیسک کمر از دو طریق باعث ایجاد مشکلات می‌شود. ابتدا ماده‌ای که از کانال پالپوس هسته به کانال نخاع پراکنده شده است می‌تواند باعث ایجاد فشار بر اعصاب موجود در داخل کانال نخاعی شود. همچنین شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه ماده هسته پالپوس باعث تحریک شیمیایی ریشه های عصبی می‌شود. هم فشار روی ریشه عصب و هم تحریک شیمیایی می‌تواند منجر به مشکل در عملکرد ریشه عصب شود. ترکیبی از این دو عامل می‌تواند باعث ایجاد درد ، ضعف و بی‌حسی در نواحی از بدن شود که عصب آن را حس می‌کند. پس از تشخیص دقیق دیسک کمر، پزشک روش درمانی مناسب را برای شما توصیه می‌کند.

تشخیص دیسک کمر

فرآیندهای تشخیصی برای هر دو بیماری دیسک دژنراتیو و یک دیسک کمر شامل طیف وسیعی از روشهایی است که دیسک را به عنوان منبع درد تأیید می‌کند ، همچنین مکانیک و آناتومی کمر و چگونگی بروز درد را مورد توجه قرار می‌دهد.

بررسی تاریخچه پزشکی و علائم خاص 

کمردرد می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. شما می‌توانید آن را از نشستن طولانی مدت  در طول روز دریافت کنید. می‌توانید آن را از نشستن طولانی مدت روی رایانه دریافت کنید. می‌توانید آن را از خوابیدن روی تشک بد ، از کشیدن ماهیچه یا از انجام ورزش و سایر کارهای بدنی دریافت کنید. گاهی اوقات ، کمردرد می‌تواند با استراحت و گرم کردن از بین برود. گاهی اوقات ، این بیماری مزمن می‌شود و روز به‌روز باعث احساس درد در شما می‌شود. چگونه می‌توانید به این نکته پی ببرید که شما دچار کمردردی هستید نیاز به روش‌های درمانی مانند ماساژ یا فیزیوتراپی یا استفاده از کایروپراکتور نیاز دارد یا اینکه کمر درد شما ناشی از یک مشکل جدی تر مانند دیسک کمر می‌باشد؟ در اینجا برخی از علائم رایج داشتن دیسک کمر ذکر شده است:

درد پایین کمر 

درد کمر زمانی که شما دارای دیسک کمر هستید، در هیچ کجا رخ نمی‌دهد. این درد به طور خاص در قسمت تحتانی کمر ظاهر می‌شود. درد معمولاً آرام و یک نواخت است و به صورت درد تیز احساس نمی‌شود. این درد معمولاً با سفتی عضلات همراه است. بنابراین کمر شما درد می‌کند ، و احساس نمی‌کنید که می‌توانید آن را زیاد حرکت دهید.

شما می‌توانید دیسک کمر را حتی بدون احساس درد در ناحیه کمر نیز داشته باشید ، بنابراین به وقتی دردی ندارید آن را به عنوان علامتی که مشکلی ندارید ، در نظر نداشته باشید. همچنین می‌توانید دیسک کمری داشته باشید که باعث اسپاسم های گاه به گاه کمر می‌شود ، بنابراین آن‌ها را به عنوان علامتی که مشکلی ندارید ، در نظر نگیرید.

درد پا 

مطمئنا ، مشکل ممکن است در کمر شما باشد ، اما این بدان معنی نیست که درد به ناحیه کمر شما محدود خواهد شد. دیسک کمر همچنین می‌تواند باعث درد در پاها شود – و درد به طور معمول از آنچه در کمر شما است ، بدتر است. دیسک کمر همچنین می‌تواند باعث ایجاد سیاتیک شود ، که با درد ناشی از کمر یا باسن در قسمت تحتانی پا ظاهر می‌شود.

دردی که با حرکت بدتر می‌شود

دیسک کمر نه تنها باعث ایجاد درد در کمر و پاها می‌شود ، بلکه می‌تواند باعث شود که این درد با حرکت بدتر شود. در هنگام نشستن یا ایستادن طولانی مدت ، درد معمولاً بدتر می‌شود. این امر می‌تواند بدتر شود حتی اگر فقط پیاده روی کنید. دولا دولا راه رفتن ، قوز کردن به جلو یا حتی خم شدن غیر اصولی می‌تواند درد پا را بدتر کند. حرکات دیگری که می‌تواند درد را تشدید کند شامل عطسه ، خندیدن ، سرفه یا هر حرکتی ناگهانی دیگر است. بنابراین ، تقریباً بیشتر حرکاتی که در طول یک روز عادی انجام می‌دهید می‌تواند درد کمر یا پا را بدتر کند.

درد عصبی 

گاهی اوقات ممکن است در صورت وجود دیسک کمر دچار درد عصبی در پا یا پشت شوید. شما درد عصبی را به راحتی شناسایی می‌کنید زیرا این درد ناگهانی و شدید خواهد بود. احساس درد شدید مانند چیزی است که شما را می‌لرزاند. درد همچنین به عنوان درد تیز ، ناگهانی یا منتشر توصیف می‌شود. این درد می‌تواند چند ثانیه یا چند دقیقه طول بکشد ، اما نباید دوام داشته باشد.

مشکلات عصبی 

شما مشکلات عصبی را تجربه نخواهید کرد که توانایی‌های ذهنی یا شناختی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد ، اما می‌توانید علائم عصبی را تجربه کنید که در صورت داشتن دیسک کمر بر روی جسم شما تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال ، ممکن است دچار احساس بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در پا ، یا انگشتان پا شوید. همچنین ممکن است احساس سوزش و درد داشته باشید ، یا ممکن است در آن اندام‌ها احساس ضعف داشته باشید. حتی ممکن است هنگام راه رفتن یا هنگام ایستادن، در بلند کردن کف پای خود ، احساس مشکل نمایید. آخرین علامت به عنوان “افتادگی پا” توصیف شده است.

داشتن دیسک کمر می‌تواند ناتوان کننده باشد. شما می‌توانید در کمر ، باسن ، ران ، ساق پا ، پا و انگشتان پا احساس درد کنید. درد می‌تواند خسته کننده باشد ، یا می‌تواند کسل کننده ، لرزناک و مداوم باشد. برای رفع فشار و درد باید با پزشک در مورد گزینه های درمانی خود صحبت کنید. در بعضی موارد ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد. در بعضی موارد ، مراجعه به کلینیک کایروپراکتیک برای درمان دیسک کمر ممکن است کمک کند.

جمع آوری یک پیش زمینه پزشکی کامل می‌تواند شرایط احتمالی دیگر را که ممکن است باعث درد شود ، شناسایی و مشخص کند. تاریخچه پزشکی ممکن است شامل اطلاعات مربوط به مشکلات عود کننده سلامت ، تشخیص‌های قبلی و معالجات گذشته و اثربخشی آن‌ها باشد. معمولاً اطلاعات مربوط به خواب ، رژیم‌های غذایی نیز جمع آوری می‌شود.

معاینه بدنی 

معاینه فیزیکی برای تشخیص درد دیسک ممکن است شامل یک یا چند آزمایش زیر باشد:

• لمس نواحی دردناک. لمس بافت‌ها(احساس با دست) ساختارهای خاصی می‌توانند به شناسایی منبع درد کمک کنند. به عنوان مثال ، درد شدید هنگام فشار به ستون فقرات ممکن است نشانگر حساسیت ناشی از دیسک آسیب دیده باشد.
• تست حرکت. آزمایشاتی که دامنه حرکت ستون فقرات را ارزیابی می‌کند ممکن است شامل خم کردن گردن یا تنه به جلو ، عقب یا طرفین باشد. علاوه بر این ، اگر بلند کردن یک پا در جلوی بدن (تست افزایش سطح پا)، درد پا را بدتر می‌کند، و می‌تواند دیسک کمر را نشان دهد.
• قدرت عضلانی. ممکن است یک آزمایش عصبی برای ارزیابی قدرت عضلات و تعیین اینکه آیا ریشه عصبی توسط دیسک کمر فشرده شده باشد ، انجام شود. تست قدرت عضلانی ممکن است شامل بازوها یا پاها به سمت بیرون یا قسمت جلوی بدن باشد تا از نظر لرز ، آتروفی عضلات یا سایر حرکات غیرطبیعی بررسی شود.
• تست رفلکس. تحریک ریشه عصبی می‌تواند رفلکس ها را در بازوها یا پاها ضعیف کند. آزمایش رفلکس شامل ضربه زدن به مناطق خاص با چکش رفلکس است. اگر واكنشی كم یا ناشي از آن وجود داشته باشد ، ممكن است نشانگر ریشه عصبی فشرده شده در ستون فقرات باشد.

ممکن است برخی از تست های معاینه فیزیکی برای رد یا تأیید تشخیصی که همزمان با علائم گزارش شده در تاریخچه پزشکی باشد ، استفاده شوند.

تست های تشخیصی 

تست های تشخیصی ممکن است برای تأیید مشکل دیسک و  یا به دست آوردن اطلاعات اضافی ، مانند مکان دیسک کمرو ریشه‌های عصبی تحت فشار انجام شود. آزمایشات تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سی تی اسکن / میلوگرام. اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) شامل اشعه ایکس است که از بدن گرفته می‌شود ، و رایانه ای که تصویر ارسالی از بخش های مختلف ستون فقرات تبدیل می‌کند. گاهی اوقات یک میلوگرام در طول سی تی اسکن انجام می‌شود که در آن رنگ رادیوگرافی به ناحیه تزریق می‌شود تا جزئیات بیشتری درباره ساختار ستون فقرات ارائه شود.
• اسکن ام آر آی. تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) ارزیابی دقیق و صحیحی از اعصاب نخاعی و آناتومی ، از جمله ترسیم دیسک ، قد ، هیدراتاسیون و تنظیمات دیگر ارائه می‌دهد.
• دیسکوگرام. در صورت در نظر گرفتن معالجه جراحی ، دیسكوگرام ممكن است توصیه شود كه دیسک دردناک است. در این آزمایش ، رنگ رادیوگرافی به دیسک تزریق می‌شود تا درد دیسک را از فشار اضافه شده رنگ بازگرداند.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که یافته های آزمایش بر روی اسکن MRI یا آزمایش تشخیصی دیگر به صورت صد در صد قابل اتکا نیستند. یافته های معاینه فیزیکی و بررسی علائم برای تشخیص دقیق علت درد ، باید با MRI یا سایر یافته های تست های تشخیصی مطابقت داشته باشد.

فقط در این صورت می توان یک برنامه درمانی مؤثر تعریف کرد ، چه این امر مستلزم معالجه اعصاب تحت فشار ناشی از دیسک کمر ، درد دیسک ناشی از بیماری دیسک دژنراتیو یا بیماری های دیگر باشد.