درد می‌تواند تأثیر قابل توجه ای بر هر وهله‌ای از زندگی ما داشته باشد. تعداد داروهای تسکین دهنده درد (مسکّن) پزشکی و غیرپزشکی تا هزار مورد می‌رسد. متأسفانه، بسیاری از مردم وقت و منابع خود را صرف اقداماتی می‌کنند که یا تأثیر چندانی نمی‌گذارند و یا در برخی موارد بر مشکل و درد فرد می‌افزایند. متخصصان ما در کلینیک درد دکتر حیدریان، در زمینه مدیریت درد مزمن آموزش‌های لازم را دیده‌اند.
پزشکانی که در زمینه مدیریت درد دارای مجوز هستند، روش‌هایی را برای کنترل و درمان دردهای مزمن ناشی از جراحات، برخی بیماری‌ها و دردهای پس از جراحی ارائه می‌دهند. علاوه بر این، آن‌ها به عنوان مشاور با سایر متخصصان کار می‌کنند و با آن‌ها همکاری می‌کنند تا بهترین روش برای مدیریت و کاهش شرایط دردناک را تعیین کنند. متخصصان درد به بیماران توصیه می‌کنند كه پیش از اینكه درد را برای مدت طولانی تحمل كنند، زودتر به سراغ درمان و مراقبت‌های پزشکی بروند. مداخله اولیه فرصتی برای مدیریت موفق درد و جلوگیری از تأثیر آن بر توانایی و عملکرد شما در کلیه جنبه‌های زندگی‌تان می‌باشد.
برای کنترل دردتان بهتر است از یک متخصص مربوطه کمک بگیرید. برای درد خود، به کسی نیاز دارید که با طیف گسترده‌ای از داروها و درمان‌ها در این زمینه آشنایی داشته باشد و با شما همکاری کند، راهکاری را پیدا کند که به بهترین وجه به درد شما بخورد و سلامتی و تناسب را برای داشتن یک زندگی راحت‌تر برای شما به ارمغان بیاورد. دکتر مجید حیدریان با جدیدترین تحقیقات و دستاوردها در زمینه‌ی کنترل درد آشنایی دارد و قادر است گزینه‌های جدید و خلاقانه‌ای را در شیوه‌ی درمانی خود بگنجاند. گزینه‌های درمانی شما به‌سرعت به درمان‌هایی محدود می‌شود که از نظر بالینی ثابت شده است که برای شرایط شما مؤثر است.
جهت کسب اطلاعات بیشتر و یا رزرو نوبت با شماره تلفن‌های ۰۲۱۸۸۸۶۶۶۱۹ – ۰۲۱۸۸۸۶۶۶۲۹ تماس حاصل فرمایید.
درد مزمن
درد وقتی بعد از مدتی از بین نرود به عنوان مزمن تلقی می‌شود و بیمار آن را در بیشتر روزهای هفته و حداقل ۳ ماه تجربه می‌کند. نسبت درد مزمن گزارش شده در زنان کمی بیشتر از این درد در مردان است. شیوع آن در افراد مسن بیشتر است. حداقل از هر ۴ زن ۵۰ ساله یا بالاتر، یک نفر دارای درد مزمن گزارش شده است.
علت اصلی درد مزمن صدمات است که معمولاً ناشی از ورزش کردن، تصادفات رانندگی، اتفاقاتی خانگی و حوادث کاری است. تقریباً دوسوم افراد مبتلا به درد مزمن گزارش می‌دهند که درد آن‌ها در فعالیت‌های روزانه آن‌ها اختلال وارد می‌کند.
فرد مبتلا به درد مزمن معمولاً باید با پزشک خود در مورد درد خود مشورت کند، البته این بیماران همچنین باید به پزشکان متخصص (به عنوان مثال جراحان ارتوپدی، روماتولوژیست‌ها، متخصص بیهوشی) و مشاغل پزشکی و سلامتی مربوطه و متخصصان دیگری از جمله فیزیوتراپیست‌ها، داروسازان، کایروپراکتورها، ماساژورها، متخصصان طب سوزنی و طبیعی درمانگر (درمانگرهایی با روش‌های طبیعی) مراجعه کنند.
استفاده از مسکن‌های خوراکی در افراد مبتلا به درد مزمن رایج است. داروهای ضدالتهابی پاراستامول و غیراستروئیدی بیشترین استفاده را دارند، اما بخش قابل توجهی از بیماران از ویتامین‌ها، مواد معدنی و / یا داروهای گیاهی و طبیعی برای کنترل دردشان استفاده می‌کنند.
تأثیر درد مزمن بر بدن و علل رجوع به کلینیک درد
درد مزمن می‌تواند تأثیر بسیار زیادی بر روی افراد بگذارد. این درد ممکن است اختلالاتی را در الگوهای خواب شخص، رابطه‌ی زناشویی، توانایی او در انجام کار و فعالیت‌های روزانه ایجاد کند و این امر می‌تواند باعث ناراحتی و پریشانی عاطفی و نیز منجر به مشکلات جدی در سلامت روان از جمله افسردگی شود.
اهداف درمان درد در کلینیک درد در تهران تقویت عملکرد و کاهش رنج و پریشانی و در عین حال خطر عوارض جانبی است. اگرچه برای از بین بردن کامل درد مزمن نادر است، اما می‌توان درد را تا حد قابل‌تحملی کنترل کرد و به افراد این امکان را داد که در یک سطح قابل قبولی کارهای خود را انجام دهند.
در حالی که درد حاد را معمولاً می‌توان به یک بیماری قابل‌شناسایی یا یک آسیب نسبت داد، یافتن یک علت قابل‌تشخیص برای درد مزمن می‌تواند بسیار دشوار باشد. گاهی اوقات علت درد مشخص نمی‌شود. این امر باعث نمی‌شود که درد برای بیمار کمتر واقعی باشد؛ بنابراین پزشکان و متخصص کلینیک درد می‌توانند علت دقیق درد شما را تشخیص دهند و روند درمانی شما را شروع کنند.
روند درمان در کلینیک درد تهران
در یک برنامه مدیریت درد در کلینیک درد، اهداف درمانی و یک بازه زمانی برای رسیدن به هر هدف مشخص می‌شود. اهداف باید واقع‌بینانه و مرتبط باشند. نمونه‌هایی از اهداف عبارت‌اند از: کاهش شدت درد، بهبود عملکرد بدنی، افزایش فعالیت در خانه یا محل کار، افزایش مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی، کاهش مصرف دارو، افزایش خوددرمانی درد و مشکلات مرتبط با آن، بهبود خلق و خوی، بهبود الگوهای خواب. هرچه اهداف مشخص‌تر باشد، درک آن‌ها برای بیماران آسان‌تر و در نتیجه پیشرفت معالجه آسان‌تر خواهد بود. درمان باید در فواصل منظم ارزیابی شود. هرگاه که پیشرفت از میزان رضایت بخشی کمتری برخوردار باشد، ممکن است درمان‌ها نیاز به تنظیم داشته باشند. میزان همکاری بیمار در روند درمان نیز ممکن است نیاز به ارزیابی داشته باشد.
اگرچه هیچ درمان واحد و مشخصی برای درد وجود ندارد، اما در کلینیک درد، روش‌های بسیاری برای درمان و مدیریت آن وجود دارد. در اولین قدم باید به درمان هرگونه شرایط و بیماری زمینه‌ای که ممکن است باعث درد شده است پرداخت. این روش‌های درمانی بسته به بیماری خاص یا وضعیت پزشکی متفاوت خواهد بود. همچنین این نوع درمان بستگی به نوع درد موجود دارد. توصیه می‌شود به جای اینکه تنها به داروها تکیه شود، یک تیم از پزشکان در کلینیک درد با بیمار همکاری کنند تا یک برنامه جامع برای کمک به او و درمان درد فراهم کنند. در روند درمان، تمرکز باید بر توسعه مهارت‌های خود مدیریتی، به همراه تغییراتی در سبک زندگی و تلاش برای بهبود سلامت جسمی و روانی باشد. این طرح باید شامل درمان روان‌شناختی و رفتار درمانی باشد.
درمان‌های دارویی برای کاهش درد در کلینیک درد
- مسکن‌ها (تسکین‌دهنده درد): استفاده از داروهای تسکین‌دهنده درد یا همان مسکن‌ها، شایع‌ترین روش برای درمان درد مزمن است. البته این داروها در همه موارد مؤثر نیستند.
- مسکن‌های غیر نارکوتیک (غیر مخدر): داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن یا مهارکننده های COX-2 ممکن است برای دردهای خفیف یا متوسط مفید باشند. انواع دیگر NSAID وجود دارد. کار داروهای مسکن ضدالتهابی غیراستروئیدی، مسدود کردن سیگنال درد به مغز است.
- داروهای افیونی یا اپیوئیدی، موادی شبیه به تریاک یا ترکیبی از مواد افیونی و مسکن‌های غیر مخدر: هر یک از این داروها ممکن است برای کاهش درد تجویز شود. داروهای اپیوئید در مغز، سیستم عصبی مرکزی و سایر نواحی بدن برای جلوگیری از احساس درد کار می‌کنند. این داروها، به دلیل نحوه کارشان، اثرات جانبی منفی زیادی دارند. داروهای اوپوئیدی بیشترین تأثیر را برای درد حاد دارند مانند درد بعد از عمل یا صدمه و معمولاً برای موارد درد مزمن هنگامی که مسکن‌های دیگر تأثیری ندارند و هنگامی که عوارض جانبی منفی قابل کنترل باشد، استفاده می‌شوند.
- داروهای موضعی: کرم‌ها و پمادهای بدون نسخه حاوی کپسایسین (ماده‌ای که باعث تولید گرما می‌شود) را می‌توان به طور مستقیم سه تا چهار بار در روز روی پوست استعمال کرد. کرم‌ها یا پچ های لیدوکائین (یک ماده بی‌حسی موضعی) نیز می‌توانند درد مزمن را درمان کنند.
- داروهای ضدافسردگی: بسیاری از بیماران مبتلابه درد مزمن ممکن است با مصرف داروهای ضدافسردگی بهبود یابند. دلیلش این است که همان مواد شیمیایی مرتبط با افسردگی نیز در درد مزمن نقش دارند. انواع داروهای ضدافسردگی تجویز شده عبارت‌اند از: ضدافسردگی‌های تریسایکلیک، مهار کننده‌های باز جذب سروتونین (SSRIs) و سایر موارد.
- داروهای ضد تشنج (ضد صرع): این داروها ممکن است برای معالجه بیماری‌های مختلف همراه با درد عصبی استفاده شود. چنین شرایطی شامل آسیب‌های عصبی و درد عصب یا نوروپاتی دیابتی است.
- داروهای آرام بخش / ضد اضطراب: این داروها ممکن است برای درمان کوتاه مدت مشکلات خواب از جمله بی‌خوابی تجویز شوند.
- شل کننده‌های عضلانی.
- کورتیکواستروئیدها.
- داروهای ضد نفروماتیک / ایمونولوژیک.
- بوتالینوم تاکسین (با نام تجاری بوتاکس).
درمان‌های غیر دارویی برای درد مزمن
- ورزش: ورزش سبک تا متوسط ممکن است به بهبود جریان خون و اکسیژن به عضلات و کاهش استرس کمک کند. این امر به ویژه برای افرادی که کمردرد، آرتروز، درد روانی و بسیاری دیگر دارند، مفید است.
- استفاده از گرما و یا سرما در درمان: استفاده از گرما و یا سرما به طور مرتب در ناحیه درد از طریق مکانیسم ایمن (مانند بسته‌های گرم یا سرد که دارای محدودیت دما هستند برای جلوگیری از سوزاندن یا یخ‌زدگی پوست ساخته شده است) می‌تواند برای درمان بسیاری از افراد با انواع درد مؤثر باشد.
- طب سوزنی: طب سوزنی که توسط یک پزشک متخصص آموزش دیده انجام می‌شود، می‌تواند تسکین دهنده انواع درد مزمن باشد.
- ماساژ: نشان داده شده است که ماساژ درمانی برای درد عضلانی و مکانیکی مؤثر است و ممکن است برای سایر دردهای مزمن نیز مفید باشد.
- تحریک نخاع: الکترودها در قسمت اپیدورال نخاع قرار می‌گیرند. بیمار می‌تواند با استفاده از مولد پالس الکتریکی کاشته شده، پالس‌های الکتریکی را به نخاع بفرستد. تکانه‌های الکتریکی سیگنال درد به مغز را متوقف می‌کنند.
- تحریک عمیق مغزی: این روش فقط در مواردی که به درمان محافظه کارانه تر پاسخ نمی‌دهند، فقط در درمان درد مزمن به کار می‌رود این روش، به تحریک نواحی از مغز (معمولاً یا تالاموس) به روش جراحی نیازمند است
درمان روانی و رفتاری برای کاهش درد در کلینیک درد
- سلامت روانی عمومی و مشاوره رفتاری: متخصصان بهداشت روان مانند روان‌درمانگرها، روانشناس و مددکاران اجتماعی می‌توانند در کلینیک درد با بیماران همکاری کنند. اهداف این درمانگران برای بهبود مهارت‌های مقابله در بیماران و طرح راهکارهایی برای کاهش استرس، اضطراب، افسردگی و مشکلات خواب است.
- درمان ادراکی رفتاری (CBT): این نوع از درمان بر به دست آوردن مهارت‌های مقابله، مانند نحوه شناسایی و تغییر افکار منفی و یادگیری تکنیک‌های آرام‌سازی یا ریلکسیشن متمرکز است. این تکنیک‌ها به نوبه خود به فرد کمک می‌کنند کنترل بیشتری در مورد احساسات و حالات خود و همچنین کنترل بیشتری بر احساس درد داشته باشد.
- آموزش جلوگیری از ترس: افراد مبتلا به درد مزمن به دلیل ترس از آسیب مجدد یا درد ممکن است از حرکت و فعالیت خودداری کنند و فعالیت کافی نداشته باشند. درمان شامل آموزش، دادن دستورالعمل‌هایی در مورد روش‌های مؤثر در کنترل درد و قرار گرفتن مداوم در معرض در فعالیت‌هایی که ممکن است در گذشته بیمار از آن جلوگیری کرده باشد.
درمان‌های ذهن – بدن برای رفع درد مزمن
- تکنیک‌های ریلکسیشن: این شامل تمرین‌های تنفسی و روش دیگری برای ریلکسیشن است.
- آموزش ذهن آگاهی (حضور در لحظه).
- بیو فیدبک: بیماران می‌توانند این روش را برای کنترل عملکرد بدن از جمله ضربان قلب و فشار عضلات بیاموزند.
- (لمس درمانی) Healing Touch: یک انرژی درمانی شفابخش است که پزشک در آن از دست استفاده می‌کند تا عمداً بر روی میدان‌های انرژی تأثیر بگذارد تا بهبودی را از طریق کاهش درد، اضطراب و خستگی و بهبود سلامتی روانی حاصل کند. این روش برای درد شکم و همچنین درد ناشی از سرطان، بیماری سلول داسی شکل و جراحی قلب مورد استفاده قرار گرفته است.
- هیپنوتیزم
