انواع تاندونیت ( التهاب تاندون )، علت، علائم، درمان و پیشگیری

تاندونیت به التهاب و رتجش تاندون – نوارهای فیبری ضخیمی که عامل اتصال عضلات به استخوان است – اطلاق می‌شود. این مشکل منجر به درد و ایجاد حساسیت، درست بر روی مفصل خواهد شد. در حالیکه امکان ایجاد تاندونیت در تمامی مفاصل وجود دارد، اما شیوع آن در اطراف شانه، آرنج، مچ دست، زانو و پاشنه بیشتر است. اکثر موارد تاندونیت را می‌توان به شکلی موثر و توسط استراحت، فیزیوتراپی و استفاده از دارو به منظور کاهش درد، درمان نمود. اگر تاندونیت شدید باشد و منجر به پارگی تاندون شده باشد، به جراحی نیاز پیدا خواهید کرد.

انواع تاندونیت

انواع مختلفی از تاندونیت وجود دارد که بخشهای مختلف بدن را متاثر خواهد نمود.

تاندونیت (التهاب تاندون) آشیل

تاندون آشیل بین پاشنه و عضله ساق پا قرار دارد. تاندونیت آشیل یک صدمه رایج در میان ورزشکاران است. این مشکل ممکن است در نتیجه استفاده از کفش نامناسبی که اندازه خوبی ندارد و یا تکیه گاه مناسبی برای کف پا نیست، ایجاد شود. این مشکل بیشتر در میان بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئیدی شایع است.

تاندونیت شانه یا عضله بالاخاری

 در تاندونیت عضله بالاخاری، تاندون اطراف مفصل شانه ملتهب شده و منجر به درد به هنگام حرکت، بخصوص به سمت بالا می‌شود. دراز کشیدن بر روی شانه متاثر در شب برای برخی بیماران مشکل و دردناک خواهد بود. اگر تاندون های دیگری در همین ناحیه متاثر شده باشند، بیمار دچار سندروم روتاتور کاف شده است.

آرنج گلف باز یا تنیسور

 نشانه ای رایج از اپیکوندیلیت جانبی که عموما تحت عنوان آرنج تنیسور شناخته می‌شود، درد در قسمت خارجی آرنج است. این درد ممکن است به سمت پایین تا مچ دست نیز کشیده شود. آرنج گلف باز دردی در قسمت درونی آرنج است و معمولا بین گلف بازان رایج است. وقتی سعی در برداشتن چیزی دارید، این درد شدیدتر خواهد شد. این درد گاهی به پایین و به سمت مچ دست منتشر می‌شود.

سندرم دکوروان یا شست بلک‌بری

غشائی که اطراف تاندون های شست را می‌پوشاند، بین این انگشت و مچ قرار دارد، ملتهب می‌شود. با ضخیم شدن این غشا و تورم در این ناحیه، حرکت شست دردناک خواهد شد.

انگشت یا شست ماشه ای

 انگشت یا شست ماشه ای به هنگام صاف شدن، صدای کلیک می‌دهد. انگشت به دلیل ضخیم شدن و التهاب غشاء تاندون در کف دست و عدم اجازه به حرکت روان انگشت، در حالت خم شده باقی می‌ماند. گاهی اوقات با یک برآمدگی در طول تاندون مواجه خواهید شد.

تاندونیت مچ دست

 این مساله می‌تواند بازیکنان بدمینتون و کارگران خط تولید، که به کرات از حرکتی تکراری در مچ دستشان استفاده می‌نمایند، را متاثر نماید. تاندوپاتی یا آسیب به تاندون از انواع دیگر آسیب هایی است که تاندون مچ دست را متاثر می‌نماید. این مشکل بیش از آنکه التهاب باشد، دژنراتیو است.

علل تاندونیت

•    آسیب ناگهانی
•    تکرار حرکات در طول زمان
تاندونیت معمولا در افرادی که شغل یا سرگرمی هایشان شامل حرکات تکراری است – این حرکات منجر به آسیب به تاندون می‌شود – رخ می‌دهد.

عوامل موثر بر تاندونیت

عوامل تاثیرگذار بر تاندونیت می‌تواند عبارت باشند از :

•    سن : با افزایش سن، تاندون ها انعطاف خود را به تدریج از دست می‌دهند و بیشتر مستعد وارد آمدن آسیب خواهند بود
•    شغل : فردی که شغلش امل حرکات تکراری، شکل بدنی نامناسب، بالا آوردن متناوب دستان، لرزش یا وارد آمدن فشار زیاد هستند، در خطر بیشتری از ابتلا به این مشکل قرار دارند. نقاشی کردن سقف می‌تواند باعث عود این مساله شود.
•    ورزش ها : ورزشهایی که دارای حرکاتی تکراری هستند می‌توانند تاندونیت را به همراه داشته باشند، و برای مثال از آن جمله می‌توان دویدن، تنیس، شنا، بسکتبال، گلف، بولینگ و بیسبال اشاره نمود.
•    برخی مشکلات پزشکی : افراد مبتلا به دیابت یا آرتریت روماتویدی بیشتر در معرض وقوع تاندونیت قرار دارند.
اگر درد به شکلی ناگهانی بدتر شد و یا اگر امکان حرکت مفصلی از بین رفت، فرد باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشد.

علائم تاندونیت

نشانه ها در نقاطی که تاندون به استخوان متصل می‌شوند، رخ می‌دهد. این نشانه ها معمولا عبارتند از :
•    دردی که با حرکت بدتر می‌شود.
•    احساسی همانند صدا خوردن تاندون ها به هنگام حرکت
•    تورم، گرمی و قرمزی
•    ممکن است با یک برآمدگی در طول تاندون مواجه شوید

اگر دچار پارگی تاندون شده باشید، با یک خطی خالی در تاندون مواجه خواهید شد و حرکت به سختی ممکن خواهد بود.
نشانه های تاندونیت ممکن است از چند روز تا چند هفته یا ماهها باقی بماند.

عوارض تاندونیت

عدم درمان مناسب تاندونیت می‌تواند امکان پارگی تاندون – مشکلی بسیار جدی تر که ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد – را به همراه داشته باشد. اگر درد تاندون برای چند هفته و چند ماه ادامه داشت، مشکلی به نام تاندونیت رخ داده است. این مشکل شامل تغییرات دژنراتیو در تاندون، و رشد عروق خونی جدیدی به شکلی غیرطبیعی خواهد بود.

تشخیص تاندونیت

پزشک از شما راجع به نشانه هایتان خواهد پرسید و آزمایشاتی بر روی شما انجام خواهد. وقتی که پزشک سعی در حرکت دادن تاندونتان دارد، ممکن است صدای غژغژ بشنوید. این به آن دلیل رخ می‌دهد که غشاء تاندون ضخیم و ملتهب شده است. اگر در نقطه بخصوصی از تاندون با حساسیت روبرو بودید، نمانده تاندونیت است. اگر این مشکل با استراحت، اعمال یخ و مصرف داروهای بدون نسخه (OTC) بهبود پیدا نکرد، انجام برخی آزمایشات توسط پزشک توصیه می‌شود. تصویر اشعه ایکس که نشان دهنده ذخیره کلسیم در اطراف تاندون خواهد بود و در تشخیص کمک خواهد نمود. آزمایشات تصویربرداری دیگری مانند سونوگرافی یا MRI نیز می‌تواند تورم غشاء سلولی را نشان دهد.

درمان تاندونیت

هدف از درمان تاندونیت، کاهش درد و التهاب است. معمولا مراقبت از تاندونیت – شامل استراحت، اعمال یخ و داروهای مسکن بدون نسخه – تمام آن چیزی است که برای درمان مورد نیاز است.

دارو

 پزشک ممکن است موارد دارویی زیر را در رابطه با تاندونیت در نظر بگیرد :
•    مسکن درد : استفاده از آسپیرین، سدیم ناپروکسن (آلو) یا ایبوپروفن (ادویل، موترین IB و …) می‌تواند درد ناشی از تاندونیت را کاهش دهد. کرم های موضعی حاوی همراه داروهای ضدالتهاب می‌تواند روشی موثر در کاهش درد و بدون بروز عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای خوراکی ضدالتهاب به شمار رود.

•    کورتیکو استروئید : گاهی اوقات پزشک از تزریق داروی کورتیکواستروئید در اطراف تاندون و به منظور کاهش تاندونیت بهره می‌گیرد. تزریق کورتون، التهاب را کاسته و به کاهش درد کمک می‌نماید. کورتیکواستروئید برای تاندونیت های طولانی تر از سه ماه (تاندونیت مزمن) توصیه نمی شود، چرا که تکرار تزریق می‌تواند به تضعیف تاندون و افزایش احتمال پارگی آن بیانجامد.

•    پلاسمانی غنی از پلاکت (PRP) : درمان توسط PRP شامل گرفتن نمونه ای از خون خودتان و چرخاندن آن تا جداسازی پلاکت ها و دیگر فاکتورهای عامل درمان است. محلول بدست آمده سپس به ناحیه دارای درد تاندون حاد تزریق خواهد شد. اگرچه هنوز این حوزه تحت تحقیق تا دستیابی به روش استفاده بهینه آن است، تزریق PRP در ناحیه دارای تاندونیت مزمن نشان دهنده امید به درمان بسیاری از مشکلات به وجود آمده برای تاندون است.

فیزیوتراپی

می توانید از برنامه تمرینی بخصوصی که برای ایجاد کشش و تقویت تاندون-عضله آسیب دیده طراحی شده، بهره مند شوید. برای مثال تمارین برونگرا – که بر انقباض عضله به هنگام کشیدگی اش تاکید دارد – درمان بسیار موثری در بسیاری از مشکلات تاندونی به شمار می‌رود و اکنون به عنوان اولین برنامه های درمانی تاندونیت در نظر گرفته می‌شود.

سوزن خشک

 این فرایند شامل ایجاد سوراخ های کوچکی در تاندون با استفاده سوزنی ریز به منظور تحریک فاکتورهای درمانی تاندون می‌شود.

درمان با امواج صوتی

این روش کم تهاجمی از برش کوچکی برای ورود ابزار مخصوی برای برداشتن بافتهای آسیب دیده با استفاده از امواج فراصوتی استفاده می‌نماید.

جراحی

بسته به شدت صدمه به تاندون، ترمیم از طریق جراحی ممکن است نیاز باشد، بخصوص اگر تاندون از استخوان پاره شده باشد.

سبک زندگی و درمان های خانگی

به منظور درمان خانگی تاندونیت، RICE حروفی است که همیشه به خاطر نگه دارید – استراحت، اعمال یخ، کمپرس و بالا قرار دادن. این درمان به تسریع ریکاوری کمک نموده و از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری خواهد نمود.
•    استراحت : از فعالیتهایی که درد و تورم را بیشتر می‌کند خودداری نمایید. وقتی که درد دارید، از کار یا ورزش بپرهیزید. استراحت برای درمان بافت ضروری است، اما این به معنای استراحت مطلق تیست. می‌تواند فعالیتها و تمارین دیگری را که فشار بر تاندون های آسیب دیده را به همراه نداشته باشد، را انجام دهید. شنا و ورزهای آبی را می‌توان به خوبی تحمل نمود.
•    اعمال یخ : اعمال یخ تا ۲۰ دقیقه و چند مرتبه در روز  در کاهش درد، گرفتگی های عضلانی و تورم بسیار موثر خواهد بود. بسته های سخ، ماساژ توسط یخ و ون آب و یخ همگی می‌تواند کمک شایانی به شمار رود. در ماساژ با یخ، یک فنجان پلاستیکی را پر از آب و سپس منجمد نمایید تا بتوانید به هنگام اعمال آن بر محل آسیب دیده، در دست نگاه دارید.
•    کمپرس : از آنجاییکه تورم می‌تواند محدودیت حرکتی مفصل را به همراه داشته باشد، آن را تا کاهش تورم کمپرس نمایید. پیچیدن و کمپرس توسط باند کشی، بهترین گزینه به شمار می‌رود.
•    بالا قرار دادن : اگر تاندونیت در زانو رخ داده، پای اسیب دیده را بالاتر از تراز قلب قرار دهید و این به کاهش تورم کمک خواهد نمود.
اگرچه استراحت عاملی کلیدی در درمان تاندونیت به شمار می‌رود، با اینحال عدم تجرک برای طولانی مدت نیز می‌توان به سختی مفاصل منجر شود. پس از چند روز استراحت کامل ناحیه آسیب دیده، به آرامی آن را تا بازه کامل حرکتی اش حرکت دهید تا انعطاف مفصل باقی بماند.

پیشگیری از تاندونیت

به منظور کاهش احتمال بروز تاندونیت، توصیه های زیر را به کار ببندید :

•    سخت نگیرید : از فعالیتهایی که فشار زیادی بر تاندون هایتان، بخصوص برای مدتی طولانی وارد می‌نماید بپرهیزید. اگر در طول تمرینی با درد مواجه شدید، آن را متوقف نموده و استراحت کنید.

•    تمارین را ترکیب کنید : اگر فعالیتی بخصوص منجر به ایجاد درد می‌شود، چیزهای دیگری را امتحان کنید. ترکیب تمرینات می‌تواند به شما در جایگزینی تمارین پرفشاری همچون دویدن با تمارینی همچون دوچرخه سواری یا شنا کمک نماید.

•    روش تمرینتان را بهبود دهید : اگر روش فعالیت یا تمرینتان دجار تقص است، خودتان را در معرض بروز مشکلاتی برای تاندون هایتان قرار داده اید. به هنگام آغاز ورزش یا استفاده از دستگاهی جدید، حتما دستورالعمل آن را از فردی خبره بپرسید.

•    انجام حرکات کششی : زمانی را بعد از تمرین و به حداکثر سازی بازه حرکتی مفاصلتان اختصاص دهید. این مساله می‌تواند به شما در کاهش تروما در بافتهای سفت کمک نماید. بهترین زمان برای انجام حرکات کششی، بعد از تمرین و زمانی است که عضلاتتان گرم و آماده است.

•    عضلاتتان را برای بازی آماده کنید : تقویت عضلات بکار گرفته شده در فعالیتها و ورزش هایتان می‌تواند به آنها در مقابله در مواجهه با فشار کمک نماید.

•    از محل ارگونومیک برای کار استفاده نمایید : در صورت امکان وسایل ارگونومیکی برای محل کارتان استفاده نمایید و صندلی، کیبورد و صفحه نمایشگر را به شکل توصیه شده و متناسب با قد، طول دستان و کارهای معمول تنظیم نمایید. این به شما در مراقبت از تمامی مفاصل و تاندون هایتان در برابر وارد آمدن فشارهای بیش از حد کمک خواهد نمود.